هایفوتراپی واژه ای انگلیسی است که به شکل High-Intensity Focused Ultrasound (HIFU) Theraphy بوده و به نوعی عمل زیبایی گفته می شود که نسبتاً مدرن است و برای فرم دهی و سفت کردن پوست بر روی صورت استفاده می‌شود. برخی این عمل را جایگزین ایمن و غیر تهاجمی برای عمل لیفت صورت می دانند. در این عمل، از انرژی اولتراسوند برای تحریک و تشویق کلاژن زیر پوست استفاده می‌شود تا کلاژن ها (که عامل فرم دهی به پوست هستند) حالت از دست رفته‌ی پوست را به آن باز گردانند.

البته هایفوتراپی بیشتر برای کاربردی که در درمان تومور ها داشته است، شناخته می‌شود. مدت زیادی نیست که این شیوه در زیبایی مورد استفاده قرار می گیرد؛ در واقع اولین استفاده از آن در سال 2008 ثبت شده است. این روند ادامه داشت تا اینکه چند سال پیش تحقیقاتی نشان دادند که این شیوه از عمل زیبایی ایمن تر و  مؤثر تر از دیگر شیوه ها است. منتها ایرادی که این روش دارد، این است که برای افتادگی ها و چروک عمیق چندان کاربردی نبوده و از آن در این مشکلات حاد استفاده نمی‌شود.

هایفوتراپی صورت

HIFU از انرژی متمرکز شده‌ی فرا صوت برای هدف قرار دادن لایه های زیر پوست استفاده می‌کند. این انرژی (انرژی اولتراسوند) باعث می شود که بافت هدف به سرعت گرم شود. وقتی که سلول های موجود در بخش هدف به اندازه‌ی کافی و مشخص شده گرم شوند، به مرحله‌ی آسیب سلولی وارد شده و به این ترتیب کلاژن بیشتری را تولید می کنند. در واقع این آسیب، برای تولید کلاژن مورد نظر ضروری به نظر می رسد. کلاژن نوعی پروتئین است که نقش فرم دهی به صورت را بر عهده دارد. وقتی کلاژن با این شیوه افزایش می‌یابد، با سفت کردن پوست بر روی صورت، باعث کاهش چین و چروک ها می گردد.

از آن جا که پرتوهای اولتراسوند با فرکانس بالا بر روی یک بافت مشخص شده و در لایه های زیر پوست متمرکز می شوند، بنابراین هیچ آسیبی به لایه های رویی که صورت شخص را تشکیل می‌دهند، وارد نمی شود و زیبایی شخص مورد آسیب واقع نمی‌گردد.

البته شاید این روش مناسب همه نباشد. به طور کلی، این روش برای افراد بالاتر از 30 سال که شلی و چروک خفیف تا متوسط دارند، بهترین کارکرد را  دارد. برای آسیب های شدید تر، ممکن است پزشک چندین جلسه از عمل را به مراجعه کننده پیشنهاد دهد. اما برای آسیب های حاد، معمولاً از این روش استفاده نخواهد شد؛ در این موارد بیشتر از عمل جراحی استفاده می شود. همچنین هایفوتراپی برای افرادی که دچار عفونت یا ضایعات پوستی باز در ناحیه‌ی مورد عمل بوده، و یا از آکنه های شدید یا کیستیک رنج می برند، و یا از ایمپلنت های فلزی در ناحیه‌ی درمان استفاده می‌کنند، توصیه نمی‌شود.